efired/bigstockphoto.com
Chiny to najstarsza ciągle funkcjonująca cywilizacja. Jest to kraj bardzo zróżnicowany, który charakteryzuje się występowaniem wielu kontrastów. Zupełnie inaczej wyglądają warunki życia w dużych miastach niż na głębokiej prowincji.
Jeśli chodzi o turystykę, Chiny są polecane dla bardziej doświadczonych podróżników, którzy chcą spróbować czegoś nowego i którzy są przygotowani na duże różnice kulturowe.
Przepisy i zasady
Trzeba mieć ważną wizę pobytową lub tranzytową. Jeśli wyjeżdżamy z Chin do Hongkongu lub Makao, wiza jednokrotna traci ważność – dlatego należy się ubiegać o wizę dwu- lub wielokrotną. Natomiast paszport powinien być ważny o co najmniej 6 miesięcy dłużej niż termin upływu ważności wizy.
Należy zwrócić uwagę, że niektóre granice są zamykane na czas świąt narodowych – należy to uwzględnić, jeśli chodzi o ważność wizy.
Obcokrajowcy powinni nosić przy sobie paszporty na wypadek kontroli.
Przydatne informacje
Osoby, które były w Chinach, podkreślają dużą odmienność kulturową od krajów europejskich. Niektóre zwyczaje (np. plucie na ulicy) mogą być dla nas trudne do zaakceptowania.
Nie jest łatwo się porozumieć po angielsku, choć w dużych miastach można trafić na młode osoby znające ten język.
Nie ma obowiązku szczepień, ale zaleca się szczepienia przeciw WZW A i B. Uważajmy na biegunki. Nie jedzmy w dziwnych miejscach wątpliwych pod względem higieny i weźmy ze sobą polskie leki przeciwbiegunkowe. Potrawy powinny być przygotowane przy nas i w bardzo wysokiej temperaturze. Lepiej też nie pić nieprzegotowanej wody z kranu.
Kraj jest dość bezpieczny, ale trzeba uważać na kieszonkowców i nagabywaczy.
Obszar Chin obejmuje pięć stref czasowych, ale w całym kraju obowiązuje jedna.
Ceny są względne – trzeba je negocjować. Czasem w ogóle nie są wystawiane.
Uwaga na ogromną ilość podróbek markowych produktów.
System oznaczeń hoteli (liczba gwiazdek) niekoniecznie przekłada się na standard znany nam z Europy. Dlatego najlepiej korzystać z hoteli znanych międzynarodowych sieci albo decydować się na hotele co najmniej czterogwiazdkowe.
Nazwy miejsc są często zapisane alfabetem łacińskim. Zwróćmy jednak uwagę, że jest to transkrypcja hanyu pinyin, więc niektóre zapisy literowe czyta się inaczej niż mogłoby nam się wydawać, jeśli np. znamy angielski. W XX w. najpopularniejsza była transkrypcja Wade’a i Gilesa, stworzona na potrzeby użytkowników języka angielskiego, jednak w latach 80. została wyparta przez hanyu pinyin.
Nie ma konieczności płacenia napiwków za większość usług, a w restauracjach i hotelach opłata za obsługę jest często już doliczona do rachunku.
Waluty najlepiej wymieniać w Bank of China i lepszych hotelach (4- i 5-gwiazdkowych).
Lepiej unikać podróży w czasie najważniejszych świąt, gdyż wtedy Chińczycy mają wolne i wyjeżdżają, a w hotelach, obiektach turystycznych i środkach transportu panuje tłok. Niektóre święta są ruchome, więc należy sprawdzić, kiedy wypadają w danym roku. Święta te to chiński Nowy Rok (koniec stycznia bądź luty, przeważnie tydzień wolny od pracy), Święto Qingming (dwa dni na początku kwietnia), Święto Pracy (tak jak w Polsce łączy się z kilkudniową majówką), Święto Smoczych Łodzi (koniec maja – początek czerwca), Święto Środka Jesieni (wrzesień – początek października), święto narodowe – rocznica proklamacji Chińskiej Republiki Ludowej (pierwszy tydzień października).
Klimat
Ze względu na duży obszar, Chiny obejmują trzy strefy klimatyczne – zwrotnikową, podzwrotnikową i umiarkowaną. W południowo-wschodniej i wschodniej części kraju występują dwie pory roku – deszczowa i sucha. Temperatury w styczniu są bardzo zróżnicowane, od mrozów na północnym wschodzie do powyżej 20°C na wyspach. Lato jest ciepłe w całym kraju. Największe opady występują w lipcu i sierpniu.
Pogoda często jest nieprzewidywalna, dlatego dobrze jest być przygotowanym na jej zmianę i nawet jeśli jedziemy latem, wziąć ze sobą coś chroniącego od wiatru i deszczu.
Transport
Taksówki są względnie tanie, ale trzeba uważać na oszustów. Lepiej wybierać taksówki należące do sieci.
Najdogodniejszym środkiem transportu w miastach jest metro.
Połączenia kolejowe we wschodnich Chinach są dobrze rozwinięte. Pociągi mają różne klasy, na które wskazują oznaczenia literowo-cyfrowe. Najwyższy standard to pociągi z numerami poprzedzonymi literami T i N. Po dotarciu na stację docelową nie należy wyrzucać biletów, gdyż trzeba je oddać specjalnym funkcjonariuszom.
Co warto zwiedzić
Ze względu na ogromny obszar kraju i wielką liczbę atrakcji turystycznych, nie jesteśmy w stanie opisać tutaj wszystkich. Wspomnimy jedynie o kilku ciekawszych.
Najbardziej znanym miastem jest Pekin. Atrakcje Pekinu i okolic to Zakazane Miasto – pałac cesarski wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO; Wielki Mur Chiński – rozbudowany system obronny; zespół pałacowy Chengde i kompleks Ośmiu Świątyń Zewnętrznych, wraz z największą na świecie rzeźbą Guanyin; słynny plac Tiananmen, na którym w 1989 r. odbywały się protesty studentów.
Xi’an, pierwsza stolica Chin, słynie z terakotowej armii, która miała ochraniać grób cesarza. Składa się z 7,5 tysięcy figur naturalnej wielkości, przedstawiających żołnierzy i konie. Armia pochodzi z III w. p.n.e. i została przypadkowo odkryta w 1974 r.
W Szanghaju można zobaczyć m.in. Muzeum Plakatu Propagandowego, Muzeum Szanghajskie oraz kilka ciekawych przykładów nowoczesnej architektury.
Kuchnia
Podobnie jak wszystko inne, kuchnia chińska też jest zróżnicowana, gdyż składają się na nią tradycje kulinarne różnych ludów zamieszkujących terytorium Chin.
Kuchnia kantońska jest u nas chyba najbardziej znana, a jej podstawą jest to, co najbardziej się nam kojarzy z chińskim jedzeniem – ryż i potrawy z drobno krojonych składników smażonych w woku. Z kolei w kuchni pekińskiej ryż jest mniej popularny, natomiast jada się makaron i bułeczki gotowane na parze, a także dania z pieczonego i smażonego mięsa. Charakterystyczne dla kuchni szanghajskiej jest przyprawianie na słodko, także dań mięsnych. Z kolei np. kuchnia syczuańska i hunańska są pikantne.
Potrawy jada się zwykle pałeczkami, a zupy łyżką. Korzystanie z pałeczek jest regulowane zasadami etykiety – np. nie należy nabijać na nie potraw, gestykulować nimi ani ich krzyżować.